هر آنچه که باید درباره نت آهنگ بدانید

قبل از یادگیری نواختن یک ساز، همه دانش آموزان باید ابتدا نحوه خواندن موسیقی را بیاموزند. هنگام یادگیری موسیقی به حروف موسیقی نت های موسیقی می گویند. نت های موسیقی شامل یک گام یا فرکانس ثابت برای هر نت و یک نماد برای آن نت است. موسیقی ترکیبی از صداهاست. این صداها نت نامیده می شوند و شکل زیبایی از موسیقی را تشکیل می دهند. این مقاله اطلاعات مفیدی در مورد نت های موسیقی و انواع آن ها ارائه می دهد.

اولین قدم درک مفهوم نت موسیقی است

کوچکترین واحدی که یک ملودی را می سازد یک نت است. وقتی به یک قطعه موسیقی خوب گوش می دهیم، ترکیب نت های مختلف را می شنویم. بسیاری از مردم نت ها را شبیه به الفبای موسیقی می دانند، اما نت های موسیقی بیشتر شبیه به اعداد هستند. بین اعداد واقعی مختلف، اعداد اعشاری مانند نت ها قرار می گیرند که بین آنها نیز علائم وجود دارد. این علائم کرون، دیز و بمل نامیده می شوند. این نت‌های کوچک زیر نت‌های اصلی نیم تا ربع زیر نت‌های اصلی قرار می‌گیرند. در حالی که هیچ چیز دیگری بین حروف الفبا قرار نمی گیرد. همانطور که قبلا ذکر شد، نت های موسیقی دو معنی دارند. یکی از معانی آن صدایی با فرکانس ثابت است که به آن نت می گویند. معنی دیگر نت، علامت نوشتاری این صداها است.

نت های کلیدی موسیقی چیست؟

نت ها در ایران مانند فرانسه و ایتالیا نام گذاری می شوند. نت های موسیقی را می توان به صورت زیر خواند: دو، ری، می، فا، سل، لا، سی. خطوطی که نت ها در امتداد آنها کشیده می شوند، خطوط راهنما نامیده می شوند. خط حامل شامل 5 خط افقی است که از بالا به پایین شماره گذاری شده اند. به عنوان مثال، نتی که پایین تر از نت دیگری قرار می گیرد، گام کمتری دارد. البته نه تنها این خطوط طبقه بندی می شوند، برخی از آنها می توانند بالای یا زیر خط حامل باشند.

علامت گرد روی هر فاکتور، سرفصل فاکتور نامیده می شود. سر مش تعیین می کند که چگونه روی خط کمکی قرار می گیرد. خط عمودی کشیده شده در کنار هدر یادداشت، دسته نشانک نامیده می شود. بسته به موقعیت سر، نت را می توان به بالا یا پایین کشید. خط کوچک دیگری که روی یک نشانک کشیده می شود، پرچم نشانک نامیده می شود. اگر پرچم به گردن بسته شود، صدای چنگ است. دو پرچم نت چنگ دولا، برچه سوم چنگ A سه نت و به همین ترتیب برچه چهارم چهار نت لچانگ را تشکیل می دهند.

معنای لغوی 7 نت موسیقی

نت های موسیقی مانند کلمات دیگر هستند. که معنا و مفهوم خاص خود را دارد پشت هر رکورد یک داستان و روایت خاص نهفته است. اولین نت که دو (C) نامیده می شود از کلمه dominus می آید. این کلمه به هفت شهر عشق اشاره دارد. صدای دوم یا R(D) از کلمه Rajina به معنای ملکه است. از دیگر معانی می توان به خلیفه و ماه اشاره کرد ) از Tipasul به معنی نور و خورشید، نت La (A) از Koila به معنای راه شیری و آخرین نت C (B) از Sassi Deval به معنای همه کهکشان ها است. 

برای دانلود آهنگ خارجی به سایت موزیک باران مراجعه نمایید.

نمادهایی که گام نت را تغییر می دهند

هنگام نوشتن نت های موسیقی، علامت های خاصی در سمت چپ هر نت نوشته می شود و در واقع فرکانس صدای نت را تغییر می دهند. این علائم را دیز، بمل، بکار و مشتقات آنها می نامند. این نشانه ها گام هر نت را تغییر می دهند.

علامت زانو یا ♯: هنگامی که این علامت در سمت چپ هر نت قرار می گیرد، زیر و بمی نت را نیم قدم کاهش می دهد.

B flat یا ♭: وقتی در سمت چپ نت قرار می گیرد، صدای نت را پایین تر می کند. این تغییر در صدا در گام متوسط ​​رخ می دهد.

Double Ten یا X: وقتی این علامت در سمت چپ یک نت موسیقی قرار می گیرد، فرکانس نت تقریباً یک نت کاهش می یابد.

علامت مسطح دوبل یا ♭♭: این علامت که در سمت چپ یک نت قرار می گیرد، فرکانس آن نت را کاهش می دهد. سرعت تغییر این فرکانس یک برابر است.

ستاره یا ♮: اگر ستاره در سمت چپ نت باشد، نماد مبدل فرکانس را خنثی می کند و صدای هر نت به موقعیت اصلی خود باز می گردد.

ریتم موسیقی را گسترش دهید

فرض کنید آنها در حال گوش دادن به یک آهنگ خاص هستند. به عنوان مثال، زمانی که یک نوازنده پیانو یا کیبورد برای یک لحظه کلیدها را فشار می دهد تا هر نت را بنوازد، یا زمانی که یک نوازنده ویولن یک نت را برای چند ثانیه می نوازد، به این عمل "کشیدن" نت ها گفته می شود. در این قسمت نت ها به صورت متوالی پخش می شوند. بر اساس تئوری موسیقی، هر نت تنش ثابتی دارد. این کشش استاتیک به چند قسمت تقسیم می شود. این ویژگی ها شامل نت های گرد، نت های سفید، نت های چنگ دلاری و نت های چنگ سه گانه است.

منظور از میزان در موسیقی چیست؟

جملات در واقع مانند جملات فردی هستند که یک پاراگراف یا متن را می سازند. در تئوری موسیقی، ضرب آهنگ یک قطعه یا ملودی را تشکیل می دهد. در هر ریتم موسیقی فعل و انفعالاتی وجود دارد که در نهایت یک ملودی ایجاد می کند. یک خط عمودی روی خط افقی تکیه گاه قرار می گیرد که مرز بین دو اندازه را مشخص می کند. افکت‌ها انواع مختلفی دارند که رایج‌ترین آنها افکت‌های دوتایی، سه‌گانه و ترکیبی است. در پایان یک قطعه موسیقی، در انتهای آخرین پیمانه، دو خط عمودی مجاور کشیده می شود که به آنها خطوط انتهایی می گویند. یک خط پایانی دوگانه نشان دهنده پایان یک قطعه موسیقی یا یک ملودی است.

نتیجه

هرگز برای یادگیری نت ها و نواختن صحیح آنها عجله نکنید. مهمترین نکته در نواختن هر سازی اجرای صحیح ریتم و ملودی است. اگر برای یادگیری عجله کنید و تمرکز را فراموش کنید، همیشه اشتباه بازی می کنید و به تدریج توانایی خود را در بازی از دست می دهید. سعی کنید هر نت را به درستی اجرا کنید و با تمرین هر قسمت به ترتیب مهارت های خود را افزایش دهید.

قرص ایبوپروفن برای چیست؟ نحوه مصرف و عوارض

هر فردی ممکن است در طول زندگی خود، دردهای مختلفی را تجربخ کند و بر اساس شدت آن به‌دنبال برطرف کردن آن است. برای مقابله با دردهای مختلف بدن، تکنیک‌های متنوعی موجود است. یکی از این تکنیک‌ها استفاده از داروی است. در این مطلب می‌خواهیم در مورد داروی ایبوپروفن آگاهی پیدا کنیم. چه زمانی می‌توانیم از ایبوپروفن استفاده کنیم؟، آیا برای تهیه این دارو به نسخه پزشک احتیاج داریم؟، قرص ایبوپروفن چه عوارضی دارد؟، چطور باید آن را مصرف کرد؟ اگر با این پرسش‌ها مواجه هستید، این مطلب را بخوانید.  

قرص ایبوپروفن چیست؟

قرص ایبوپروفن یک داروی ضد التهاب غیر استروئیدی (NSAID) است که معمولاً برای مدیریت درد، التهاب و تب مصرف می‌شود. این دارو با کاهش تولید موادی که التهاب و درد در بدن ایجاد می‌کند، عمل می‌کند. ایبوپروفن در دوزهای مختلف و در قالب‌های مختلفی موجود است، از جمله قرص، محلول و ژل برای استفاده موضعی.

قرص ایبوپروفن برای چه مشکلاتی مصرف می‌شود؟

قرص ایبوپروفن برای مدیریت و درمان موارد زیر معمولاً مصرف می‌شود:

1. درد: از جمله دردهای ماسکولار (عصبی)، آرتریت، درد پس از جراحی، دردهای دندان و درد‌های سایر بافت‌های نرم.
2. تب: ایبوپروفن می‌تواند به کاهش تب کمک کند.
3. التهاب: به خصوص در مواردی مانند آرتریت روماتوئید یا استئو آرتریت.
4. دردهای قاعدگی: ایبوپروفن ممکن است برای کاهش دردهای قاعدگی زنان بهره‌برداری شود.
5. سردردها: از جمله میگرن و سردرد تنشی.
6. دردهای دندان: به عنوان یک داروی ضد درد برای کاهش درد ناشی از مشکلات دندانی.

هر چند ایبوپروفن برای موارد فوق مفید است، اما این دارو همچنین می‌تواند اثرات جانبی داشته باشد و با داروهای دیگری تداخل داشته باشد. بنابراین، قبل از شروع به مصرف ایبوپروفن، بهتر است با پزشک خود مشورت کنید.

قرص ایبوپروفن باعث قطع پروید می‌شود؟

قرص ایبوپروفن در برخی موارد می‌تواند به کاهش شدت و مدت زمان خونریزی پریودی کمک کند، اما به طور مستقیم به عنوان یک داروی قطع پریود استفاده نمی‌شود. افرادی که به دنبال کاهش خونریزی هستند گاهی اوقات به استفاده از ایبوپروفن متوسل می‌شوند. ایبوپروفن می‌تواند به کاهش پروستاگلاندین‌ها کمک کند، که موادی هستند که باعث تنگ شدن رگ‌ها و افزایش خونریزی می‌شوند. بنابراین، استفاده از ایبوپروفن می‌تواند در کاهش میزان خونریزی پریودی مؤثر باشد. اما قبل از استفاده از هر دارویی برای تنظیم میزان خونریزی یا هر هدف دیگر، به شدت توصیه می‌شود با پزشک مشورت کنید. همچنین باید توجه داشت که استفاده طولانی‌مدت از ایبوپروفن می‌تواند اثرات جانبی داشته باشد، از جمله مشکلات معده‌ای و کلیوی. برای قطع یا تاخیر در پریود، داروهای دیگری نیز موجود است که با مشاوره با پزشک می‌توانید از آن‌ها استفاده کنید. پیشنهاد می‌شود مطلب بهترین قرص‌ها برای درد پریود را مطالعه بفرمایید.

قرص ایبوپروفن ۴۰۰ برای چیست؟

قرص ایبوپروفن ۴۰۰ میلی‌گرم دارویی است که متعلق به گروه داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی (NSAID) می‌باشد. این دارو عمدتاً برای مدیریت و درمان دردهای موسکولار، دردهای مفصلی، درد پس از جراحی، سردردها و کاهش تب استفاده می‌شود. از این قرص برای کاهش التهاب و درد در وضعیت‌های مختلف استفاده می‌شود.

نحوه مصرف صحیح قرص ایبوپروفن

نحوه مصرف قرص ایبوپروفن بسته به دوز، شکل دارویی (مانند قرص یا شربت)، و همچنین نیاز‌های فردی و دلیل مصرف متغیر است. به طور کلی، راهنمای زیر را می‌توان در نظر گرفت:

1. دوز مصرف: همیشه دوز توصیه‌شده توسط پزشک یا روی بسته‌بندی دارو را رعایت کنید. برای بسیاری از بزرگ‌ترها، دوز معمول مصرف ۲۰۰ تا ۴۰۰ میلی‌گرم است، هر ۴ تا ۶ ساعت یکبار، ولی نباید بیش از ۱۲۰۰ میلی‌گرم در روز مصرف شود مگر اینکه توسط پزشک توصیه دیگری شده باشد.
2. زمان مصرف: بهتر است ایبوپروفن را همراه با غذا مصرف کنید تا احتمال تحریک معده کاهش یابد.
3. مصرف منظم: اگر پزشک شما ایبوپروفن را به صورت منظم توصیه کرده است، حتماً هر دوز را در زمان معینی مصرف کنید و هیچ دوزی را از قلم نیندازید.
4. مدت زمان: نباید ایبوپروفن را بیش از مدت توصیه‌شده یا برای مدت طولانی‌تر از چند روز (مگر اینکه پزشک شما توصیه کرده باشد) مصرف کنید.
5. موارد خاص: اگر قصد دارید ایبوپروفن را برای کودکان، سالمندان، یا در دوران بارداری و شیردهی مصرف کنید، حتماً قبل از آن با پزشک مشورت کنید.
6. اثرات جانبی و تداخلات دارویی: اگر هرگونه علامتی از حساسیت، مشکلات معده‌ای، یا سایر علائم ناخواسته را مشاهده کردید، فوراً دارو را قطع کنید و با پزشک تماس بگیرید. همچنین اگر داروهای دیگری مصرف می‌کنید، از تداخلات دارویی با ایبوپروفن اطمینان حاصل کنید.

ایبوپروفن چه عوارضی دارد؟

ایبوپروفن، مانند دیگر داروها می‌تواند به مجموعه‌ای از عوارض جانبی منجر شود. البته همه افراد این عوارض را تجربه نمی‌کنند، ولی استفاده طولانی‌مدت یا مصرف دوزهای بالا می‌تواند احتمال بروز عوارض را افزایش دهد. عوارض جانبی شایع ایبوپروفن شامل:

1. گوارشی: درد معده، نفخ، یبوست، اسهال، سوزش معده، تهوع و استفراغ.
2. سردرد.
3. خونریزی یا زخم‌های معده یا روده.
4. افزایش فشار خون.
5. خستگی یا سرگیجه.
6. واکنش‌های حساسیتی مانند خارش، خارش یا بروز زخم‌ها در پوست.

عوارض جانبی نسبتاً نادر اما جدی شامل:

1. مشکلات کلیوی یا کاهش کارکرد کلیه.
2. مشکلات قلبی مانند افزایش خطر سکته قلبی.
3. مشکلات کبدی.
4. کاهش تعداد گلبول‌های قرمز یا سفید یا پلاکت‌ها.
5. مشکلات تنفسی مانند آسم.

اگر علائم یا نشانه‌های جدی‌ای از عوارض جانبی مشاهده کردید یا اگر دچار واکنش حساسیتی شدید شدید، فوراً به پزشک یا بیمارستان مراجعه کنید. همچنین، قبل از مصرف ایبوپروفن، استفاده از آن در افراد با تاریخچه زخم معده، آلرژی به داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی NSAID‌ها، مشکلات کلیوی یا کبدی، یا افرادی که داروهای خاصی مصرف می‌کنند، باید با احتیاط انجام شود.   بیشتر بخوانید:شربت دیفن هیدرامین، موارد مصرف و بهترین نحوه مصرف

عوارض قرص ایبوپروفن در دوران قاعدگی

ایبوپروفن برای کاهش دردهای قاعدگی مصرف می‌شود. با این حال، در بعضی از زنان ممکن است باعث خونریزی بیشتر در دوران قاعدگی شود. همچنین، این دارو ممکن است عوارض گوارشی مانند سوزش معده یا نفخ ایجاد کند. استفاده از ایبوپروفن در دوران قاعدگی باید با توجه به توصیه‌های پزشک و راهنمای دارو انجام شود، و در صورت مشاهده هر گونه عوارض غیر معمول، با پزشک مشورت شود.

تفاوت بروفن و ایبوپروفن

“بروفن” و “ایبوپروفن” به یک دارو اشاره می‌کنند، اما نام‌ها واژه‌های مختلفی هستند که گاهی اوقات برای همان ماده به کار می‌روند:

1. ایبوپروفن: این نام به ماده فعال دارویی اشاره دارد که به عنوان یک داروی ضدالتهاب غیر استروئیدی (NSAID) عمل می‌کند. ایبوپروفن به منظور کاهش درد، التهاب، و تب مصرف می‌شود.
2. بروفن: “بروفن” نام تجاری یکی از محصولاتی است که ایبوپروفن را به عنوان ماده فعال دارویی خود شامل می‌شود. بروفن فقط یکی از بسیاری از نام‌های تجاری است که ایبوپروفن تحت آنها به بازار عرضه می‌شود.

به طور خلاصه، ایبوپروفن ماده فعال دارویی است، در حالی که بروفن نام تجاری یک محصول است که این ماده فعال را دارا می‌باشد.

ایبوپروفن خواب آور است؟

ایبوپروفن به طور مستقیم خواب‌آور نیست. ولی بعضی از افراد ممکن است پس از مصرف ایبوپروفن خستگی یا سرگیجه را تجربه کنند، اما این نشان‌دهنده‌ی اثر مستقیم خواب‌آوری از دارو نیست. اگر بعد از مصرف ایبوپروفن احساس خستگی یا سرگیجه دارید، شما باید از رانندگی یا انجام فعالیت‌هایی که تمرکز ذهنی می‌طلبد خودداری کنید تا اینکه مطمئن شوید که می‌توانید آن‌ها را به طور ایمن انجام دهید. همچنین، در صورت بروز هر گونه علامت یا نشانه غیر معمول پس از مصرف دارو، با پزشک خود مشورت کنید.

آیا شربت ایبوپروفن تب بر است؟

بله، شربت ایبوپروفن می‌تواند به عنوان یک تب‌بر استفاده شود. ایبوپروفن، چه به صورت قرص یا شربت، علاوه بر کاهش درد، توانمندی در کاهش تب نیز دارد. وقتی بدن به ویروس‌ها، باکتری‌ها یا سایر عوامل بیماری‌زا پاسخ می‌دهد، ممکن است تب ایجاد کند. ایبوپروفن با تغییر پاسخ بدن به این عوامل، می‌تواند تب را کاهش دهد. اما قبل از دادن شربت ایبوپروفن به کودکان یا استفاده از آن برای خودتان، بهتر است با پزشک مشورت کنید تا مطمئن شوید که دوز مناسب و برای مدت زمان مناسبی مصرف می‌شود و همچنین تا اطمینان حاصل شود که هیچ موارد منعی برای مصرف ندارید.

علائم اوردوز ایبوپروفن چیست؟

اوردوز ایبوپروفن می‌تواند خطرناک باشد و منجر به عوارض جدی شود. اگر فکر می‌کنید که کسی دچار اوردوز ایبوپروفن شده است، باید فوراً به پزشک یا بیمارستان مراجعه کنید. در اینجا برخی از علائم اوردوز ایبوپروفن آورده شده‌اند:

1. علائم گوارشی: استفراغ، تهوع، درد معده، خون در استفراغ یا مدفوع.
2. سردرد.
3. سرگیجه یا سبکی سر.
4. تنگی نفس یا تنفس سریع.
5. کمبود هوشیاری یا بیهوشی.
6. فشار خون پایین.
7. تپش سریع قلب.
8. سوزش یا درد در گلو.
9. واکنش‌های پوستی مانند خارش.
10. کمبود کارکرد کلیه یا مشکلات کلیوی.

این فقط برخی از علائم ممکن اوردوز ایبوپروفن است. هرگونه علامت یا نشانه نگران‌کننده‌ای باید جدی گرفته شود. اگر شما یا کسی دیگری علائم اوردوز را تجربه کرده‌اید، باید فوراً به مراکز درمانی و بیمارستان مراجعه کنید.

آیا ایبوپروفن باعث ورم پلک می‌شود؟

در نادرترین حالات، ایبوپروفن می‌تواند واکنش‌های حساسیتی، از جمله ورم در نواحی مختلف بدن، مانند لب‌ها، پلک‌ها (وضوح انگیوادم)، ایجاد کند. اگر بعد از مصرف ایبوپروفن به طور ناگهانی ورم یا دیگر علائم حساسیت مانند خارش، قرمزی، تنگی نفس یا ضربان قلب نامنظم تجربه کنید، باید فوراً دارو را قطع کرده و به پزشک مراجعه کنید. در هر صورت، اگر فکر می‌کنید که ایبوپروفن باعث واکنشی در شما شده است، باید با پزشک خود صحبت کنید. او می‌تواند شما را مشاوره دهد و تصمیم بگیرد که آیا باید ادامه مصرف ایبوپروفن را قطع کنید یا نه.

فاصله شیاف استامینوفن با شربت ایبوپروفن

استامینوفن و ایبوپروفن دو داروی مختلف با مکانیسم‌های مختلف عملکردی هستند. هر دو به عنوان مسکن و تب‌بر استفاده می‌شوند، ولی ایبوپروفن همچنین خواص ضدالتهابی نیز دارد. وقتی از هر دوی این داروها به صورت هم‌زمان استفاده می‌کنید، باید بین مصرف هر دو دارو فاصله‌ای وجود داشته باشد. معمولاً توصیه می‌شود که حداقل 2 تا 4 ساعت فاصله بین مصرف استامینوفن (شیاف یا قرص) و ایبوپروفن (شربت یا قرص) قرار گیرد. این فاصله به منظور جلوگیری از افزایش خطر عوارض جانبی است.

آیا ایبوپروفن برای گلودرد خوبه؟

بله، ایبوپروفن می‌تواند در درمان گلودرد مؤثر باشد. ایبوپروفن یک داروی ضدالتهاب است و می‌تواند التهاب و درد را کاهش دهد. این خصوصیت باعث می‌شود که ایبوپروفن برای کاهش التهاب و درد ناشی از بسیاری از حالات گلودرد، از جمله گلو درد ناشی از التهاب حلق، مناسب باشد. اما لازم است توجه داشته باشید که اگر گلودرد مزمن، شدید یا همراه با علائم دیگر مانند تب، بروز کند یا اگر بعد از چند روز بهبود پیدا نکرد، باید به پزشک مراجعه کنید.

درچه مواردی مصرف ایبوپروفن منع شده است؟

مصرف ایبوپروفن در برخی موارد ممکن است منع شده یا توصیه نشود. در اینجا برخی از این موارد آورده شده‌اند:

1. حساسیت به ایبوپروفن یا داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی (NSAID) دیگر: اگر واکنش حساسیتی به ایبوپروفن داشته‌اید، نباید آن را مصرف کنید.
2. برخی موارد بیماری‌های قلبی: افرادی که دچار حمله قلبی شده‌اند.
3. برخی بیماری‌های معده و روده: مانند زخم معده.
4. برخی بیماری‌های کلیوی یا کبدی شدید: افراد با نارسایی کلیوی یا کبدی ممکن است نتوانند ایبوپروفن را مصرف کنند.
5. حاملگی، به ویژه در سه ماه سوم: مصرف ایبوپروفن ممکن است در این دوره از حاملگی باعث مشکلاتی برای جنین شود.
6. افرادی که عمل جراحی قلبی مانند کابری شریان‌های کرونری در پیش دارند.
7. برخی از حالات فشار خون بالا که با داروهای خاصی کنترل می‌شوند.
8. در برخی موارد استفاده از داروهای دیگر: مانند برخی از داروهای ضدفشار خون، داروهای رقیق‌کننده خون، و دیگر NSAID‌ها.

این فهرست کامل نیست و برخی دیگر از موارد وجود دارد که ممکن است مصرف ایبوپروفن مناسب نباشد. همواره قبل از مصرف ایبوپروفن یا هر داروی دیگر، با پزشک خود مشورت کنید.

آهنگ جدید امین بانی به نام ثانیه ها

متن آهنگ امین بانی ثانیه ها

اﻳﻨﺠﺎ ﻳﻜﻰ ﻫﺴﺖ ﻛﻪ ﻫﺮ ﺛﺎﻧﻴﻪ ﺧﻮاﺑﺖ رو ﻣﻴﺒﻴﻨﻪ ﺗﻮ ﭼﺸﻢ ﺗﻘﻮﻳﻢ ﺑﺎ ﻧﺒﺾ ﺳﺎﻋﺖ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﻣﻴﺸﻴﻨﻪ
ﻫﻤﻴﺸﻪ اون ﻛﻪ ﻏﺮق ﺳﻜﻮﺗﻪ دﺳﺘﺘﻮ ﻣﻴﺨﻮﻧﻪ درد ﻟﺤﻈﻪ رو ﻛﺴﻰ ﻣﻴﻔﻬﻤﻪ ﻛﻪ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﻣﻴﻤﻮﻧﻪ
از وﻗﺘﻰ ﺗﻮ رﻓﺘﻰ ﺷﺐ ﺣﺎﻟﻤﻮ ﭘﺮﺳﻴﺪ ﺷﺎﻳﺪ اﮔﻪ ﺗﻮ ﺑﺮﮔﺮدی ﺑﺸﻪ از ﭼﻴﺰی ﻧﺘﺮﺳﻴﺪ
ﺑﺸﻪ ﻗﺪر اﻳﻦ ﺛﺎﻧﻴﻪ ﻫﺎرو ﻛﻨﺎر ﺗﻮ ﻓﻬﻤﻴﺪ
ﺷﺎﻳﺪ اﮔﻪ ﺗﻮ ﺑﺮﮔﺮدی ﺑﺸﻪ از ﭼﻴﺰی ﻧﺘﺮﺳﻴﺪ ﺑﺸﻪ ﻗﺪر اﻳﻦ ﺛﺎﻧﻴﻪ ﻫﺎرو ﻛﻨﺎر ﺗﻮ ﻓﻬﻤﻴﺪ
ﺑﻌﺪ ﺗﻮ ﺑﺮام ﻟﺤﻦ ﺟﺎده ﻫﺎ ﺻﺎدﻗﺎﻧﻪ ﺗﺮ ﺑﻮد ﻫﺮ ﻣﺴﺎﻓﺮی ﻛﻪ از راه رﺳﻴﺪ از ﺗﻮ ﺑﻰ ﺧﺒﺮ ﺑﻮد
ﻣﻦ ﺳﺎﻋﺘﺎرو ﺑﻴﺪار ﻧﻜﺮدم ﺧﻮاﺑﺘﻮ ﺑﺒﻴﻨﻢ اﻳﻦ ﻟﺤﻈﻪ ﻫﺎرو روﺷﻦ ﮔﺬاﺷﺘﻢ ﺗﺎ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺑﺸﻴﻨﻢ
از وﻗﺘﻰ ﺗﻮ رﻓﺘﻰ ﺷﺐ ﺣﺎﻟﻤﻮ ﭘﺮﺳﻴﺪ ﺷﺎﻳﺪ اﮔﻪ ﺗﻮ ﺑﺮﮔﺮدی ﺑﺸﻪ از ﭼﻴﺰی ﻧﺘﺮﺳﻴﺪ
ﺑﺸﻪ ﻗﺪر اﻳﻦ ﺛﺎﻧﻴﻪ ﻫﺎرو ﻛﻨﺎر ﺗﻮ ﻓﻬﻤﻴﺪ
ﺷﺎﻳﺪ اﮔﻪ ﺗﻮ ﺑﺮﮔﺮدی ﺑﺸﻪ از ﭼﻴﺰی ﻧﺘﺮﺳﻴﺪ ﺑﺸﻪ ﻗﺪر اﻳﻦ ﺛﺎﻧﻴﻪ ﻫﺎرو ﻛﻨﺎر ﺗﻮ ﻓﻬﻤﻴﺪ

https://musicdel.ir/single-tracks/75524/

فوبیا چیست؟ انواع، علائم و درمان آن

 در نقاشی‌های پیچیده ذهن انسان، ترس می‌تواند به اشکال مختلف ظاهر شود، از ناراحتی لحظه‌ای تا اضطراب‌های عمیق و تغییردهنده زندگی. در خط مقدم این دلهره‌ها، فوبیاها قرار دارند؛ ترس‌های شدید و غیرمنطقی که می‌توانند تأثیر قدرتمندی بر افکار، احساسات و رفتارهای فرد داشته باشند. این مطلب جنبه آموزشی و اطلاع رسانی دارد، در صورت مشکل به دکتر روانشناس و دکتر روانپزشک مراجعه کنید. اما فوبیا دقیقا چیست؟ چه علائمی دارد و چطور درمان می‌شود؟ این مقاله این نوع ترس را به‌طور کامل بررسی می‌کند تا به خوانندگان کمک کند تا آن را شناخته و درمان کنند.

معنی فوبیا یا هراس‌زدگی چیست؟

فوبیا (phobias) یا هراس‌زدگی یک ترس شدید و غیرمنطقی از یک شیئ، موقعیت یا فعالیت خاص است. افراد مبتلا به فوبیا اغلب هنگام قرار‌گرفتن در معرض منبع ترس خود، دچار اضطراب یا وحشت شدید می‌شوند؛ حتی اگر تهدید درک‌شده از نظر عینی خطرناک نباشد. هراس‌زدگی می‌تواند به‌طور قابل توجهی بر زندگی روزمره فرد تأثیر بگذارد و منجر به رفتارهای اجتنابی و در برخی موارد، اختلال در توانایی برای عملکرد در موقعیت‌های خاص شود. هراس‌زدگی زمانی است که چیزی که باعث ایجاد ترس یا اضطراب در شما می‌شود، آن‌قدر شدید باشد که به‌طور مداوم و شدید زندگی شما را تحت تاثیر قرار داده و مختل کند. این عارضه، نوعی اختلال اضطرابی محسوب می‌شود. وقتی در موقعیتی نیستید که مستقیماً هراس‌زدگی شما را درگیر کند، می‌توانید تشخیص دهید که ترس بسیار شدیدتر از آن چیزی است که باید باشد. اما دانستن این موضوع، احساس شما را تغییر نمی‌دهد. اگر با چیزی روبرو شوید که فوبیای شما را تحریک می‌کند، ترس یا اضطراب شدیدی را احساس می‌کنید.

انواع فوبیا (هراس‌زدگی)

انجمن روان‌پزشکی آمریکا سه دسته اصلی از هراس‌زدگی‌ها را معرفی‌کرده است:

فوبیای اجتماعی (Social phobia)

هراس‌زدگی اجتماعی که امروزه اختلال اضطراب اجتماعی (social anxiety disorder) نامیده می‌شود، وقتی است که افراد به‌طور غیرمنطقی از تحقیر، شرمساری یا قضاوت دیگران در موقعیت‌های اجتماعی می‌ترسند. افراد و گروه‌های ناآشنا می‌توانند به‌ویژه ناراحت‌کننده باشند.

آگورافوبیا (Agoraphobia)

آگورافوبیا به ترس شدید و ناتوان‌کننده از مکان‌های عمومی و موقعیت‌هایی اشاره دارد که فرار از آن دشوار است یا خروج از آن شرم‌آور است. این مکان‌ها ممکن است شامل فضاهای بسته و یا باز باشد. بسیاری از افراد مبتلا به آگورافوبیا علائم هراس یا اختلال هراس را نیز دارند که شامل ترس شدید به.همراه علائم جسمی ناراحت‌کننده مانند لرزش، تپش قلب و تعریق است.

فوبیاهای خاص (Specific phobias)

فوبیاهای خاص که به‌عنوان هراس‌زدگی ساده شناخته می‌شوند، رایج‌ترین نوع فوبیا هستند. متخصصان این نوع هراس‌زدگی را به پنج دسته تقسیم می‌کنند که هر کدام دارای زیر گروه‌هایی است که نام‌های خاصی دارند. در این‌جا انواع رایج این نوع ترس را بر اساس این تقسیم‌بندی آورده‌ایم:

1. هراس‌زدگی حیوانات

• آراکنوفوبیا (ترس از عنکبوت)
• Cynophobia (ترس از سگ)
• انتوموفوبیا (ترس از حشرات)
• اوفیدیوفوبیا (ترس از مارها)

2. هراس‌زدگی محیط طبیعی

• آکروفوبیا (ترس از ارتفاع)
• آگورافوبیا (ترس از فضاهای عمومی)
• Aquaphobia (ترس از آب)
• آستروفوبیا (ترس از رعد و برق)

3.فوبیای خون، اقدامات پزشکی یا جراحات

• آلگوفوبیا (ترس از درد)
• دنتوفوبیا (ترس از دندانپزشک)
• هموفوبیا (ترس از خون)
• تریپانوفوبیا (ترس از سوزن)

4. هراس‌زدگی موقعیت‌ها

• آئروفوبیا (ترس از پرواز)
• آمکسوفوبیا (ترس از رانندگی)
• کلاستروفوبیا (ترس از فضاهای بسته)
• Nyctophobia (ترس از تاریکی)

5. دیگر انواع هراس‌زدگی

• کولروفوبیا (ترس از دلقک‌ها)
• امتوفوبیا (ترس از استفراغ)
• پیروفوبیا (ترس از آتش)
• تریپوفوبیا (ترس از سطوح دارای سوراخ یا حفره، مانند اسفنج)

علائم فوبیا (هراس‌زدگی)

فوبیاها علائم احتمالی یکسانی دارند، اما می‌توانند به شکل‌های مختلفی رخ دهند. هراس‌زدگی می‌تواند باعث شود که فرد علائم فیزیکی، ذهنی و رفتاری را زمانی که در معرض شی یا موقعیت ترسناک قرار می‌گیرید و یا زمانی که به آن فکر می‌کند، تجربه نماید. علائم ذهنی، اثراتی هستند که بر نحوه تفکر و احساس تأثیر می‌گذارند. آن‌ها عبارتند از:

• ترس شدید
• وحشت یا احساس نیاز به فرار
• احساس خطر فوری
• احساس قطع ارتباط با بدن (مسخ شخصیت) یا دنیای اطراف (واقعیت زدایی)

علائم فیزیکی، اثراتی هستند که مستقیماً بر بدن تأثیر می‌گذارند. آن‌ها عبارتند از:

• تغییر ضربان قلب و نوع نبض
• عرق کردن، احساس گرما یا لرز
• لرز یا لرزش
• حالت تهوع، ناراحتی معده یا معده درد
• سفتی یا درد در قفسه سینه
• مشکل در تنفس یا احساس خفگی
• احساس سرگیجه یا سبکی سر
• غش‌کردن
• رنگ پریدگی
• دید باریک (همچنین به عنوان دید تونلی شناخته می‌شود)

علائم رفتاری روش‌هایی هستند که بر شیوه زندگی، روال یا عادات فرد تاثیر می‌گذارند. آن‌ها عبارتند از:

• اجتناب از انجام یک پروسه خاص؛ برای مثال: اجتناب از مراقبت‌های پزشکی یا دندان‌پزشکی منظم به دلیل ترس از سوزن، دندان‌پزشک و غیره
• تغییر عمدی زندگی برای جلوگیری از محرک‌ها؛ برای مثال: خارج‌شدن از یک منطقه ساحلی به‌ دلیل ترس از طوفان.
• اجتناب از تغییرات زندگی، به‌ویژه تغییرات مثبت، برای جلوگیری مواجهه؛ به‌عنوان مثال: زمانی‌که به دلیل ترس از آب، شنا‌کردن یا غرق‌شدن از خرید خانه یا کار در جایی با منظره رودخانه، دریاچه یا اقیانوس اجتناب گردد.

علائم هراس‌زدگی در کودکان

کودکان نیز ممکن است به هراس‌زدگی خاصی مبتلا شوند و هنگام مواجهه با عامل آن، علائم زیر را از خود نشان دهند:

• گریه
• عصبانیت یا طغیان عاطفی
• انجماد (بی‌حرکت نگه‌داشتن بدن)
• چسبیدن یا جدا‌نشدن از کسی که احساس می‌کنند در کنار او امنیت دارد

تشخیص فوبیا

یک روان‌شناس یا روان‌پزشک، می‌تواند هراس‌زدگی را حین صحبت با فرد و پرسیدن سوالات خاصی تشخیص دهد. تشخیص این مشکل نیازی به آزمایشات آزمایشگاهی، تصویربرداری یا اقدامات تشخیصی خاصی ندارد. سوالاتی که متخصص می‌پرسد، ممکن است از پرسش‌نامه‌های خاصی باشد که برای کمک به تشخیص هراس‌زدگی طراحی شده‌اند. برخی از این سوالات در حوزه‌های زیر هستند:

• محرک‌های هراس‌زدگی که از آن‌ها اطلاع دارید
• علائمی که به‌دنبال مواجهه تجربه می‌کنید و شدت آن‌ها
• شیوه زندگی و عادات فعلی و این‌که آیا علائم هراس‌زدگی بر آن تأثیر می‌گذارد یا نه
• اولین بار که متوجه علائم شدید
• سابقه یک رویداد آسیب‌زا یا سایر عوامل احتمالی که می‌تواند باعث ایجاد هراس‌زدگی شود

معیارهای خاص فوبیا

معیارهای خاص هراس‌زدگی به‌شرح زیر است:

• ترس یا اضطراب شدید درباره موقعیت یا جسمی خاص
• ایجاد ترس فوری، اضطراب یا هر دو، هنگام مواجهه با محرک
• هنگام مواجهه با محرک‌هایی که نمی‌توان از آن‌ها اجتناب کرد، فرد به‌طور فعال از محرک دور شده و احساس ترس و اضطراب می‌کند.
• ترس یا اضطراب بسیار شدیدتر از آن چیزی است که محرک باید ایجاد کند
• تلاش حداقل شش ماه برای دوری از محرک‌
• اختلال در زندگی، کار و روابط اجتماعی به دلیل ترس، اضطراب یا اجتناب از فوبیا
• توجیه ‌نشدن علائم با مشکلات دیگر مانند اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) یا اختلال هراس

علل هراس‌زدگی

هنوز علت کاملا واضحی برای هراس‌زدگی مشخص نشده‌ است، اما موارد زیر می‌توانند در شرایطی سبب ایجاد این عارضه شوند:

• تجربیات بد: بسیاری از هراس‌زدگی‌ها به‌ دلیل یک تجربه بد یا حمله پانیک مربوط به یک شی یا موقعیت خاص شروع می‌شوند. گاهی اوقات حتی دیدن یا شنیدن یک تجربه بد می‌تواند برای شروع هراس‌زدگی کافی باشد.
• ژنتیک یا رفتار آموخته‌شده: ممکن است بین هراس‌زدگی خاص شما و فوبیا یا اضطراب والدینتان ارتباطی وجود داشته باشد. این می‌تواند به دلیل ترکیبی از ژنتیک و رفتارهای آموخته شده باشد.
• عملکرد و ساختار مغز. کسانی که هراس‌زدگی خاص دارند، بخش‌های خاصی از مغز آن‌ها در مواجهه با یک عامل تحریک می‌شود، درحالی‌که فردی که این فوبیاها را ندارد، پاسخ مشابهی در مغز نشان نمی‌دهد. همچنین، فردی که دارای فوبیای خاص است، ممکن است ساختار مغزی متفاوتی نسبت به فرد بدون آن فوبیای خاص، داشته باشد.

ریسک فاکتورهای هراس‌زدگی

این عوامل ممکن است خطر ابتلا به هراس‌زدگی خاص را افزایش دهند:

• سن: هراس‌زدگی برای اولین بار ممکن است در سنین کودکی ظاهر شود، معمولاً در سن 10 سالگی.
• بستگان: اگر یکی از اعضای خانواده فوبیا یا اضطراب خاصی داشته باشد، احتمال ابتلای دیگران نیز به آن بیشتر است.
• خلق‌و‌خوی: افرادی که به اضطراب حساس‌تر هستند، بیشتر در معرض خطر هستند.
• تجربه بد: هراس‌زدگی می‌تواند پس از یک تجربه بد ایجاد شود.
• تغییر رفتار: اجتناب، رایج‌ترین روشی است که افراد با استفاد از آن با هراس‌زدگی کنار می‌آیند. با انجام این کار، معمولاً اضطراب آن‌ها بدتر می‌شود.

پیشگیری از فوبیا

پیشگیری کامل از هراس‌زدگی ممکن است همیشه امکان‌پذیر نباشد، زیرا این مشکل ممکن است به دلیل تأثیر متقابل پیچیده عوامل ژنتیکی، محیطی و روانی ایجاد شوند. اگرچه نمی‌توان از بسیاری از فوبیاهای خاص پیشگیری کرد، اما مداخله و درمان زودهنگام پس از یک تجربه آسیب‌زا، مانند حمله حیوانات، ممکن است از ابتلای فرد به یک اختلال اضطرابی شدید جلوگیری کند.

درمان هراس‌زدگی

درمان هراس‌زدگی معمولا به‌روش‌های زیر انجام می‌شود.

مواجهه قدم‌به‌قدم

مواجهه‌درمانی یکی از موثرترین درمان‌ها برای هراس‌زدگی است. این درمان شامل قرارگرفتن تدریجی در معرض ترس می‌شود تا به‌تدریج حساسیت فرد نسبت به آن کاهش یابد. به‌عنوان مثال، اگر فرد از پرواز می‌ترسد، در ابتدا، مواجهه‌درمانی ممکن است شامل تماشای تصاویر یا فیلم‌های مرتبط با هواپیما و مسافران در هواپیما باشد. سپس به‌تدریج درمان تا جایی پیش می‌رود که فرد سوار هواپیما شده و با آن پرواز کند. با پیشرفت فناوری، مواجهه‌درمانی با واقعیت مجازی در حال حاضر برای کمک به افراد برای مواجهه قدم‌به‌قدم استفاده می‌شود.

درمان شناختی‌رفتاری (CBT)

CBT یکی دیگر از روش‌های شناخت.درمانی محبوب برای درمان هراس‌زدگی است. این روش روی تغییر الگوهای افکار منفی مرتبط با ترس تمرکز کرده و به فرد کمک می‌کند تا بتواند اضطراب خود را در موقعیت‌های واقعی زندگی بهتر مدیریت کند. از طریق تکنیک‌های رفتاردرمانی شناختی، الگوهای فکری غیرمنطقی، که به ایجاد اضطراب کمک می‌کنند، شناخته شده و سپس موضوع تحلیل می‌شود. اگر شرایط یا اشیاء خاصی محرک باشند، افراد می‌توانند از طریق تکنیک‌های بازسازی شناختی بر اضطراب ناشی از آن‌ها غلبه کند. این تکنیک‌ها شامل قالب‌بندی مجدد افکار منفی به افکار مثبت یا به چالش‌کشیدن احتمالات نادرست در مورد نتایج ترسناک رویارویی با شیء یا واقعه ترسناک است.

هیپنوتیزم درمانی

معمولا متخصصان از هیپنوتیزم به‌عنوان بخشی از فرآیند درمان استفاده می‌کند. این روش به بیمار کمک می‌کند تا عمیقاً استراحت کند تا بتواند به ضمیر ناخودآگاه خود دسترسی پیدا کرده و مسائل اصلی را که باعث ترس می‌شوند، کشف نماید. این شکل جایگزین از درمان، به فرد این امکان را می‌دهد که این فرآیند را بدون این‌که از نظر احساسی تحت تأثیر قرار بگیرید، طی کند. علاوه‌بر این، مشخص شده است که علائم فیزیکی مرتبط با اضطراب شدید، از جمله ضربان قلب سریع و تعریق، با هیپنوتیزم کم شده و فرد می‌تواند هنگام رویارویی با عامل هراس‌زدگی، آرامش خود را بیشتر حفظ کند.

حساسیت زدایی و پردازش مجدد حرکات چشم (EMDR)

درمان EMDR برخی از عناصر درمان شناختی‌رفتاری (CBT) و تکنیک‌های مواجهه را با هم ترکیب می‌کند و در عین حال، حرکات چشم را به این ترکیب اضافه می‌کند. این روش می‌تواند به فرد کمک کند تا خاطرات آسیب‌زای ذخیره شده در مغز را دوباره پردازش کند تا هنگام یادآوری سبب ناراحتی او نشوند.

تکنیک‌های آرامش‌بخش

تکنیک‌های تمدد اعصاب مانند تمرینات تنفس عمیق، آرام‌سازی پیش‌رونده عضلانی، تصویرسازی هدایت‌شده، مدیتیشن ذهن‌آگاهی و یوگا همگی ابزارهای عالی برای مدیریت سطوح استرس ناشی از محرک‌های هراس‌زدگی هستند. این فعالیت‌ها بر روی آرام‌کردن بدن از نظر فیزیکی و کاهش ایجاد تنش موثر می‌باشند و به فرد اجازه می‌دهد کنترل و قدرت خود را دوباره به دست آورده و کم‌تر احساس ناتوانی کند.   بیشتر بخوانید:درمان خانگی برای استرس چیست؟

دارودرمانی

برای برخی افراد، دارو‌درمانی می‌تواند راه موثری برای درمان فوبیا باشد. این روش می‌تواند به‌کاهش اضطراب و ترس شدید کمک کند. داروهای رایجی که گاهی در درمان هراس‌زدگی استفاده می‌شوند شامل موارد زیر هستند:

• داروهای ضد افسردگی
• داروهای ضد اضطراب
• مسدودکننده‌های بتا
• آرام‌بخش‌ها

روان.پزشک پس از ارزیابی علائم و سابقه پزشکی ممکن است این داروها را تجویز کند. لازم است به این نکته توجه کنید که این داروها برای درمان هراس‌زدگی نیستند؛ در عوض، آن‌ها به مدیریت علائم مرتبط کمک می‌کنند.

درمان‌های طبیعی برای هراس‌زدگی

داروهای طبیعی مانند گیاهان و مکمل‌ها ممکن است به‌کاهش سطح اضطراب مرتبط با هراس‌زدگی رایج کمک کنند. برخی از گیاهانی و روش‌های طبیعی که برای درمان این اختلال استفاده می‌شوند، شامل موارد زیر هستند:

• عصاره ریشه کاوا کاوا
• عصاره گل ساعتی
• چای بابونه
• رایحه درمانی با روغن اسطوخودوس
• مکمل‌های منیزیم

اگر هراس‌زدگی درمان نشود چه اتفاقی می‌افتد؟

بدون درمان، هراس‌زدگی می‌تواند شدیدتر شود. ممکن است فرد شروع به اجتناب از موقعیت‌هایی کند که باعث ترس می‌شود. متأسفانه، اجتناب می‌تواند فوبیا را تقویت کرده و غلبه بر آن را در آینده سخت‌تر کند.

• علائم اضطراب می‌تواند بدتر شود: وقتی هراس‌زدگی درمان نشده وجود داشته باشد، اغلب هر بار که فرد با ترس خود روبرو می‌شود، اضطراب بیشتری را تجربه می‌کند. این اضطراب شدید می‌تواند منجر به‌علائم فیزیکی مانند ضربان قلب سریع، تعریق، لرزش، حالت تهوع یا سرگیجه شود. این علائم ناراحت‌کننده هستند و می‌توانند در فعالیت‌های روزانه مانند کار یا عملکرد مدرسه اختلال ایجاد کنند.
• ترس شدید می‌تواند ناتوان‌کننده شود: بدون درمان، ممکن است فرد نتواند کارهایی را انجام دهد که زمانی از آن‌ها لذت می‌برد. بیمار به‌ دلیل احساس ترس شدید از مکان‌ها یا فعالیت‌های خاصی اجتناب می‌کند که به نوبه خود می‌تواند منجر به انزوای اجتماعی و کاهش کیفیت زندگی شود. در موارد شدید، هراس‌زدگی درمان‌نشده ممکن است منجر به افسردگی و سایر مشکلات سلامت روانی شود.

داروی فوبیا چیست؟

معمولاً دارو برای درمان هراس‌زدگی توصیه نمی‌شود، زیرا رفتاردرمانی معمولاً مؤثر است و هیچ عارضه جانبی هم ندارد. اما گاهی اوقات ممکن است برای درمان اثرات هراس‌زدگی، مانند اضطراب، دارو تجویز شود. در این شرایط انواع مختلف داروهای زیر بسته به وضعیت فرد تجویز می‌شود:

داروهای ضد افسردگی

داروهای ضد افسردگی اغلب برای کمک به کاهش اضطراب تجویز می‌شوند. مهارکننده‌های انتخابی بازجذب سروتونین (SSRIs) برای فوبیای اجتماعی یا اختلال هراس مناسب هستند. این داروها شامل موارد زیر هستند:

• اسیتالوپرام (سیپرالکس)
• سرترالین (Lustral)
• پاروکستین (سروکسات)
• ونلافاکسین (Efexor)، یک مهارکننده بازجذب سروتونین و نورآدرنالین (SNRI)

عوارض جانبی رایج این درمان‌ها عبارتند از:

• حالت تهوع
• سردرد
• مشکلات خواب (بی‌خوابی)
• ناراحتی معده
• همچنین، ممکن است در ابتدا اضطراب را بدتر کرده و سبب مشکلات جنسی شوند.

علاوه‌بر موارد فوق، کلومیپرامین (Anafranil) یک نوع داروی ضد افسردگی سه‌حلقه‌ای (TCA) است که برای درمان برخی از انواع هراس‌زدگی مجوز دارد. عوارض جانبی مصرف این دارو عبارتند از:

• دهان خشک
• خواب آلودگی
• تاری دید
• لرزش
• تپش قلب
• یبوست
• مشکل در ادرارکردن

موکلوبماید (Manerix) نیز نوعی داروی ضد افسردگی از گروه داروهای ضد افسردگی مهارکننده مونوآمین اکسیداز (MAOI) است که گاهی اوقات برای درمان هراس‌زدگی اجتماعی تجویز می‌شود. موکلوبمید با انواع خاصی از غذا تداخل دارد. علاوه‌بر تداخل با غذاها، سایر عوارض جانبی احتمالی موکلوبمید عبارتند از:

• مشکلات خواب
• سرگیجه
• مشکلات معده
• سردرد
• بی‌قراری

در صورتی که داروهای ضد افسردگی برای هراس‌زدگی تجویز شوند، بیمار نباید به‌طور ناگهانی آن‌ها را قطع کند، زیرا می‌تواند سبب علائم ترک و ایجاد مشکلاتی برای بیمار شود.

آرام بخش‌ها

بنزودیازپین‌ها گروهی از داروها هستند که به‌عنوان آرام‌بخش‌های جزئی طبقه‌بندی می‌شوند. آن‌ها شامل داروهایی مانند دیازپام (والیوم) بوده و گاهی اوقات به‌صورت کوتاه‌مدت با کم‌ترین دوز ممکن، برای درمان اضطراب شدید استفاده می‌شوند. مانند داروهای ضد افسردگی، بنزودیازپین‌ها نیز باید به‌تدریج قطع شود تا از علائم ترک جلوگیری شود.

مسدودکننده‌های بتا

مسدودکننده‌های بتا اغلب برای درمان بیماری‌های قلبی عروقی، مانند مشکلات قلبی و فشار خون بالا استفاده می‌شوند. آن‌ها همچنین گاهی اوقات برای کمک به‌کاهش علائم اضطراب مانند تپش قلب تجویز می‌گردند. مسدودکننده‌های بتا، ضربان قلب را کاهش داده و فشار خون را کم می‌کنند. پروپرانولول (ایندرال) یک مسدود‌کننده بتا است که معمولاً برای درمان اضطراب استفاده می‌شود. عوارض جانبی احتمالی این داروها عبارتند از:

• مشکلات معده
• انگشتان سرد
• خستگی
• مشکلات خواب

چگونه به فردی که با هراس‌زدگی دست‌و‌پنجه نرم می‌کند کمک کنیم؟

درک این موضوع که هراس‌زدگی یک مشکل مربوط به سلامت روان است، اولین قدم به سوی کمک به فرد مبتلا است. لازم است که به نگرانی‌های فرد گوش دهید و به او بگویید که باور می‌کنید که ترس‌هایش واقعی هستند و واقعا امکان کنترل آن‌ها برای او وجود ندارد. در مرحله بعد، می‌توانید با فرد صحبت کنید و بگویید که هراس‌زدگی یک اختلال اضطرابی قابل تشخیص است که درمان هم دارد. او را تشویق کنید تا با یک متخصص سلامت روان صحبت کند تا بتواند از این مشکل آزاردهنده رها شود. علاوه.بر این، برای کمک به فرد مبتلا به هراس‌زدگی، می‌توانید اقدامات زیر را انجام دهید:

• از گفتن این موضوع که ترس او مضحک یا غیرمنطقی است، خودداری کنید؛ زیرا می‌تواند منجر به واکنش تدافعی شود.
• به فرد کمک کنید تا یک مشاور یا درمانگر محلی پیدا کند.
• به او اطمینان دائم بدهید که می‌تواند بر هراس‌زدگی خود غلبه کند
• اگر می‌خواهد در مورد درمان یا تجربیات خود صحبت کند، به خوبی به او گوش دهید.

کی نیاز است از روان‌پزشک یا روان‌شناس کمک بگیریم؟

اگر هراس‌زدگی به‌طور قابل توجهی بر زندگی روزمره، رفاه باکیفیت روابط فرد تأثیر بگذارد، بهتر است از یک متخصص سلامت روان کمک بگیرد. هر‌کدام از نشانه‌های زیر نشان می‌دهند که ارجاع به یک متخصص لازم است:

ترس شدید و مخرب

اگر ترس مرتبط با هراس‌زدگی شدید و غیرمنطقی بوده و به‌طور قابل توجهی توانایی فرد را برای عملکرد در زندگی روزمره را مختل کند، ممکن است زمان آن فرا رسیده باشد که یک متخصص به درمان وارد شود.

رفتارهای اجتنابی

اگر فرد به‌طور مداوم از موقعیت‌ها، مکان‌ها یا فعالیت‌های خاصی به دلیل ترس اجتناب کند و این اجتناب در کار، زندگی اجتماعی یا سایر مسئولیت‌های او اختلال ایجاد نماید، مداخله حرفه‌ای ضروری است.

علائم فیزیکی اضطراب

اگر فوبیا علائم فیزیکی شدید مانند حملات پانیک، ضربان قلب سریع، عرق‌کردن، لرزش یا حالت تهوع را ایجاد کند، لازم است که بیمار به‌دنبال کمک باشد.

تاثیر بر روابط

اگر فوبیا بر روابط تأثیر گذاشته و باعث ایجاد فشار شود یا توانایی فرد را برای تعامل با دیگران محدود کند، کمک پزشک می‌تواند مفید واقع شود.

اختلال در کیفیت زندگی

اگر فوبیا به‌طور قابل توجهی کیفیت کلی زندگی فرد را کاهش دهد و او را از لذت‌بردن یا شرکت در فعالیت‌هایی که برای او مهم هستند باز دارد، کمک‌گرفتن از متخصص لازم است.

پریشانی مداوم

اگر ناراحتی مرتبط با فوبیا در طول زمان ادامه پیدا کند و در توانایی فرد برای داشتن یک زندگی رضایت‌بخش اختلال ایجاد نماید، مشاوره با یک متخصص بهداشت روان توصیه می‌شود.

بیماری‌ها هم‌زمان

اگر در کنار فوبیا بیماری‌های سلامت روان دیگری مانند اختلال اضطراب فراگیر، اختلال هراس یا افسردگی وجود داشته باشد، ممکن است لازم باشد که فرد به‌دنبال درمان جامع باشد. مداخله زودهنگام، اغلب با پیامدهای مطلوب‌تری همراه است، بنابراین اگر علائم قابل توجه باشد، بیمار حتما باید به‌دنبال درمان باشد.

سخن آخر

فوبیا یک مشکل سلامت روان رایج و قابل درمان است که می‌تواند به‌طور قابل توجهی بر کیفیت زندگی فرد تأثیر بگذارد. اگرچه ممکن است غلبه بر فوبیا چالش‌برانگیز باشد، اما جستجوی کمک و درمان زود‌هنگام می‌تواند علائم را تا حد زیادی برطرف کند. با یک روش مناسب، افراد می‌توانند بیاموزند بر ترس‌های خود غلبه کنند و زندگی رضایت‌بخش و فارغ از محدودیت‌های ناشی از فوبیا داشته باشند.

هشدارهای بازنویسی محتوای متنی چیست؟

اگر تا به حال اصلاً با تاسمین کار کرده اید، قطعاً با تمام تکنیک های ظریف و درشت بازنویسی محتوای متنی آشنا شده اید تا خیالتان را از هر نظر راحت کرده و محتوای متنی بهتری را بازنویسی کنید. قبل از اینکه این مقاله را در Tesmin بگذارید، بهتر است چهار اشتباه فاجعه بار در بازنویسی محتوا را بشناسید و از آن اجتناب کنید!

کپی کامل

برخی از مدیران سایت فکر می کنند که بازنویسی محتوا به معنای کپی صددرصدی یک متن بدون ایجاد کوچکترین تغییری در ساختار آن است، یعنی با تغییر برخی افعال و فصل های کوچک در متن، این تصور غلط برای آنها ایجاد می شود تا محتوا را بازنویسی کنند. درست است، اما این دیدگاه کاملاً اشتباه است!

کمبود خلاقیت

مسدود کردن پنجره خلاقانه هنگام بازنویسی محتوا یکی از بزرگترین مشکلات بسیاری از مدیران سایت است. درست است که هنگام بازنویسی محتوا، متنی را از ابتدا خلق نمی کنید، بلکه باید از خلاقیت خود نیز استفاده کنید و با ارزیابی دقیق نیازهای کاربران، بهترین محتوا را برای آن بسازید.

منبعی ذکر نشده است

هنگام بازنویسی محتوای متنی، حتما منبع اصلی محتوایی را که بازنویسی کرده اید ذکر کنید. انتساب دقیق به محتوای بازنویسی شده شما اعتبار بیشتری می بخشد و به شما در فرآیند بازاریابی محتوا کمک می کند.

فقدان نکات مفید

یکی از بزرگترین اشتباهاتی که نویسندگان محتوا و کارشناسان سئو در هنگام تولید محتوای متنی مرتکب می شوند، ارائه نکات مفید به کاربر است. توجه داشته باشید که هنگام بازنویسی محتوای متنی باید به این نکته مهم توجه ویژه ای داشته باشید و از دادن نکات کاربردی به کاربران غافل نشوید.
 

سردرد تنشی چیست ؟ 9 درمان خانگی

سردرد تنشی (Tension Headache) چیست؟

سردرد تنشی (Tension Headache) نوعی سردرد رایج است که به نور، تهوع و استفراغ حساس نیست. این سردردها دردی ثابت و متقارن در سر دارند. سردردهای تنشی ممکن است مزمن یا گاه به گاه باشند. این سردردها بسیار آزاردهنده و خسته‌کننده هستند. در این مقاله کوتاه، علل سردرد تنشی را به طور خلاصه می‌گوییم. همچنین راه‌های خانگی و سریع برای کم کردن درد را به شما معرفی می‌کنیم. در آخر، می‌گوییم که چه زمانی باید به پزشک مراجعه کنید. با ما همراه باشید تا بتوانید سردردهای تنشی را برطرف کنید. این مطلب جنبه آموزشی و اطلاع رسانی دارد، در صورت مشکل به دکتر مغز و اعصاب مراجعه کنید.

سردرد از نوع تنشی در کدام دسته طبقه بندی می­شود؟

سردرد تنشی احساسی است که مثل یک باند فشار دهنده دور سر باشد. علائم سردرد تنشی در اکثر افراد مشابه هستند. نشانه‌های بدنی شامل موارد زیر می‌شود:

• سردرد به تدریج شروع می‌شود.
• درد در هر دو سمت سر احساس می‌شود.
• سردردهای تنشی درد زیاد و طولانی مدت دارند.
• درد قسمت‌های پشت سر و گردن را نیز شامل می‌شود.
• این درد معمولا خفیف و متوسط است و شدید نیست.

برای تشخیص دقیق سردردهای تنشی با پزشک متخصص مغز و اعصاب مشاوره کنید؛ چون این سردردها مثل سایر مشکلات جسمی و بیماری‌ها است.

افسردگی و سردرد تنشی

. سردرد تنشی ممکن است با افسردگی همراه باشد. این نوع سردرد از افسردگی ناشی می‌شود و سردرد تنشی ثانویه نام دارد. سردرد تنشی و عصبی با استرس، اضطراب و احساسات منفی مرتبط هستند. بسیاری از بیمارانی که سردردهای تنشی (tension_type headaches) دارند، افسردگی و اضطراب بیشتری نسبت به سایرین دارند. براساس تحقیقاتی که در کره‌جنوبی انجام شده، این بیماران نسبت به کسانی که سردرد تنشی (TTH) ندارند، افسردگی و اضطراب بیشتری دارند. می‌توان گفت سردرد تنشی مزمن یکی از علائم افسردگی است. پزشک متخصص مغز و اعصاب می‌تواند داروهای ضدافسردگی برای شما تجویز کند. داروهای SSRI برای درمان سردردهای تنشی مفید هستند. این داروها باعث می‌شوند که هورمون سروتونین در مغز تعادل بیابد. هورمون سروتونین کمک می‌کند که با استرس مقابله کنید.

جلوگیری از سردرد تنشی بهتر از درمان است

سردرد تنشی باعث می‌شود که درد در دیگر بخش‌های بدن بیشتر حس شود. به این معنی که تحمل درد در دیگر نقاط بدن کمتر می‌شود.. سردرد تنشی همچنین دارای ریشه ژنتیکی یا موروثی است. سردرد تنشی به دلیل تحریکات محیطی و شرایط مختلف ایجاد می‌شود.   بیشتر بخوانید:سیاتیک چیست؟ علائم و روش های درمان آن

برخی از این عوامل سردرد تنشی عبارتند از:

• استرس
• نوشیدنی‌های الکلی
• خستگی
• خشکی چشم‌ها
• فشار به چشم‌ها
• مصرف دخانیات
• سرماخوردگی یا آنفولانزای ویروسی
• میگرن
• عفونت سینوس‌ها
• کافئین زیاد یا اعتیاد به کافئین
• استرس روانی
• کم‌آبی بدن و کمبود مایعات
• خواب ناکافی
• رها کردن وعده غذایی
• وضعیت بدنی نامناسب

درمان خانگی سردرد تنشی

اگر سردرد تنشی دارید، بهتر است به پزشک مغز و اعصاب مراجعه کنید. ولی برای کمک به خودتان، می‌توانید این کارها را انجام دهید. این کارها همه سردردهای تنشی را از بین نمی‌برند، ولی می‌توانند تعداد آن‌ها را کم کنند:

1. هر روز در یک زمان مشخص بخوابید و بیدار شوید
2. هر روز حداقل نیم ساعت ورزش کنید تا سردرد تنشی را کاهش دهید
3. سه وعده غذای اصلی را در روز بخورید و هیچ کدام را، مخصوصا صبحانه، از قلم نیندازید
4. از چیزهایی که سردرد تنشی را بدتر می‌کنند دوری کنید؛ مثل غذاهای چرب و سنگین یا خواب کم
5. استراحت کنید و در جایی ساکت و تیره بخوابید مدیریت استرس (با یوگا، ماساژ یا مدیتیشن)
6. پد سرد یا گرم را روی سرتان بگذارید و ۵ تا ۱۰ دقیقه نگه دارید
7. با آب گرم دوش بگیرید تا عضلاتتان را شل کنید و بدنتان را آرام بخشید
8. از نگاه کردن زیاد به صفحه نمایش خودداری کنید تا چشم‌هاتان را محافظت کنید
9. وقتی می‌نشینید یا خم می‌شوید، بدنتان را در وضعیت صحیح قرار دهید

درمان سردرد تنشی در طب سنتی

نکته اول: چای، قهوه، نسکافه و نوشابه می‌توانند باعث اعتیاد شوند. این نوشیدنی‌های کافئین دار باعث افزایش سردرد تنشی می‌شوند. نکته دوم: به جای نوشیدنی‌های کافئین دار، نوشیدنی‌های گیاهی را امتحان کنید. این کار هم برای رفع سردرد و هم برای درمان مشکلات دیگر مفید است. چند نوشیدنی گیاهی که آماده کردنشان زمان کمی می‌برد.

• چای بابونه که برای سردرد تنشی خوب است
• چای دارچین که برای سردرد تنشی مفید است
• چای سبز که برای سردرد تنشی سودمند است
• چای زنجبیل که برای سردرد تنشی موثر است
• چای ماسالا که برای سردرد تنشی کارآمد است

تسکین فوری درد تنشی؛ استفاده از مسکن

اگر سردرد تنشی دارید، می‌توانید از مسکن‌های استامینوفن، ایبوپروفن و آسپیرین استفاده کنید. این داروها بدون نیاز به نسخه پزشک در داروخانه‌ها موجود هستند. ولی مسکن‌ها را زیاد مصرف نکنید. چون ممکن است باعث اعتیاد شوند. اینطوری اگر دوباره سردرد تنشی داشته باشید، مسکن‌ها کار نکنند یا حتی سردرد را بیشتر کنند. پس بدون مسکن‌ها هم بتوانید سردرد تنشی را کنترل کنید. اگر می‌خواهید به پزشک مغز و اعصاب بروید، می‌توانید با بهترین پزشک منطقه‌تان وقت بگیرید. گاهی سردردهای تنشی خیلی شدید می‌شوند که مسکن‌ها جواب نمی‌دهند؛ در این مواقع پزشک متخصص بر اساس تشخیص صحیح داروهای دیگری به شما می‌دهد، مثل این داروها:

• ضدافسردگی های سه حلقه‌ای
• بتا بلاکرها
• سدیوم دیوال پرواکس
• ایندومتاسین
• کتورولاک، یک نوع مسکن
• ناپروکسن

اگر این داروها هم کافی نباشند، قرص برای سردرد تنشی متفاوت از مسکن‌ها می‌شود. در این حالت پزشک آرامبخش عضلانی به شما می‌دهد. این آرامبخش‌ها باعث می‌شوند که ماهیچه‌های سر و گردن شما اسپاسم نگیرند.

سوالات رایج در حوزه­ی سردرد تنشی

• ایا افراد دارای سردرد تنشی را  خطری تهدید می­کند؟ اگر سردرد تنشی همیشگی شود و با دارو دارو و تغییر روش زندگی خوب نشود، نشانه یک بیماری شدید است.
• سردرد تنشی تا چه زمانی طول می کشد؟ سردرد تنشی از نیم ساعت تا چند روز پشت سر هم می‌تواند ادامه داشته باشد. ممکن است درد قطع شود و دوباره شروع شود.
• سردرد تنشی چیست و چه ویژگی های دارد؟ سردرد تنشی در هر دو طرف سر، گردن و پشت سر شما را درد می‌کند. این دردها معمولا به خاطر تنش، استرس و محیط پیرامون شما هستند.